OSTEOPOROZ VE TEDAVİSİ

Fatma Genç, Pelin Kışlak

Abstract


Düşük kemik mineral yoğunluğu ve kemik dokunun mikro yapısında bozulma ile karakterize, kemik frajilitesinde ve kırık riskinde artışa neden olan sistemik bir hastalık olarak tanımlanan osteoporoz dünyada ve ülkemizde önemli bir sağlık sorunu haline gelmiştir. Özellikle bu hastalık dönemindeki postmenopozal kadınlarda olmak üzere milyonlarca insanı etkilemektedir. Neden olduğu kırıklarla yaşam kalitesini düşürmekte, ekonomik ve sosyal yükün yanı sıra morbidite ve mortaliteyi de artırmaktadır. Ortalama yaşam süresinin artması kronik hastalıklarla beraber osteoporoz görülme sıklığını da arttırmaktadır. Osteoporozun tedavisinde, günümüzde ve gelecekte amaç kırıkların önlenmesidir. Osteoporozun farmakolojik tedavisinde geniş bir ilaç grubu yer almaktadır. Kalsiyum, D vitamini, Bifosfonatlar, Stronsiyum Ranelat, Hormon Replasman Tedavisi, Selektif Östrojen Reseptör Mödülatörleri, Kalsitonin, Parathormon, Denosumab, Katepsin K İnhibitörleri osteoporoz tedavisinde kullanılan ilaç gruplarıdır. Farmakolojik tedavinin yanı sıra nonfarmakolojik tedavi olarak beslenme, egzersiz ve fizik tedavi önemli bir yere sahiptir. Nanoteknolojik ve farmakogenetik alandaki çalışmalarla osteoporozda tanı ve tedavi hızla gelişmektedir. Medikal tedavinin yanı sıra kullanılan fizik tedavi ve rehabilitasyon yöntemleri bilgisayar teknolojisindeki gelişmelerle orantılı olarak hastaların yaşam kalitesini artırmada önemli bir rol oynamaktadır.

Keywords


Osteoporoz; tedavi; kırık riski; fizik tedavi

Full Text:

PDF (Türkçe)

References


Sünbüloğlu G.; Osteoporoz Osteoartrit İlişkisi. Uzmanlık Tezi. Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı. Antalya. 1999;s:1.

Eminov E.;Ratlarda Oluşturulan Cerrahi Menapoza Bağlı Osteoporoz Modelinde Exenatide (Glukagon Like Peptid 1 Reseptör Agonisti) Replasmanının Etkinliğinin Araştırılması. Uzmanlık Tezi. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı. İzmir.2014;s:10.

Öncel F.,Osteoporoz Hastalarında İbandronik Asit Tedavisinin Serum Ve Sinovyal Sıvıda Kemik Yapım Ve Yıkım Belirteçleri Üzerine Etkisi. Tıpta Uzmanlık Tezi. Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı. Şanlıurfa. 2012;s:1.

Çarlı A.,Diz Osteoartritli Kadın Hastalarda Osteoporozun Femoral Kıkırdak Kalınlığı ile İlişkisinin Ultrasonografi ile Değerlendirilmesi.Uzmanlık Tezi. Genelkurmay Başkanlığı Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Servis Şefliğ. İstanbul. 2012; s:19.

Gordon A.L.,Masud T., Gladman J.,Now that We Have a Definiton for Physical Frailty, What Shape Should Frailty Medicine Take?. Age and Ageing. 2014;43(1);8-9.

Ünver G.,Osteoporoz Tanısı Almış Yaşlı Kadınlarda Ağrı ve Kırılganlığın İncelenmesi.Yüksek Lisans Tezi Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüs. Ankara. 2015;s:1-5.

Melton L.,Osteoporosis: Etiology, Diagnosis and Management.Lippincott Publishing. 1995; s:335-350.

Gülbahar A.,Postmenapozal Osteoporozda Metabolik Problemler ve Kemik Mineral Dansitometresi ile Serum Bor Düzeylerinin İlişkisi.Tıpta Uzmanlık Tezi.Ufuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı. Ankara. 2011; s:19.

Cooper C., Oneill TW., Silman A.,The Epidemiology in Vertebral Fractures.European Vertebral Osteoporosis Study Group. 1993;14(1); s:589-597.

Demir A.,Postmenapozal Kadınlarda Frax Skoru Kullanılarak On Yıllık Majör Osteoporotik ve Kalça Kırık Riskinin Değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı. Konya. 2011;s:14.

Tekin Y.,Bozdemir AE., Barutçuoğlu B.,Osteoporoz Tanısında Kullanılan Biyokimyasal Göstergeler.Türk Klinik Biyokimya Dergisi. 2005;3(2);s:73-83.

Torun C., Postmenapozal Osteoporozlu Kadınlarda Serum Sklerostin, Dickkopf-1(Dkk-1), Osteoprotegerin (Opg)/Nükleer Faktör Kappa Β Ligandının Reseptör Aktivatörü (Rankl) Düzeyleri. Tıpta Uzmanlık Tezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi. Eskişehir.2014; s:47.

Koçkar T.,Turner Sendromlu Hastalarda Osteoporoz Sıklığı ve Östrojen Replasman Tedavisi için Optimal Başlama Yaşının Tespiti. Uzmanlık Tezi, Sağlık Bakanlığı İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi. İstanbul. 2011;s:34.

Bartl R., Frisch B.,Osteoporoz’, Türkiye Klinikleri. 2006;1(1);s:1-24.

Yavuz D., Akalın A. Alış M., ve arkadaşları,Osteoporoz ve Metabolik Kemik Hastalıkları Tanı ve Tedavi Kılavuzu. Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Derneği Dergisi. 2017;12;s:40.

İbaş E., Osteoporoz Hasta Takip Sisteminin Osteoporozlu Hastaların Tedavi Uyumu ve Yaşam Kalitesine Etkileri. Uzmanlık Tezi, Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültes. Gaziantep. 2012; s:7.

Akkaya F.,Beslenmenin Osteoporozdan Korunma ve Tedavi ile İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Besin Hijyeni ve Teknolojisi Ana Bilim Dalı. Konya. 2006;s: 21.

Sindel D., Günümüzde ve Gelecekte Osteoporoz tedavisi. Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi. 2013;330(7); s:335.

Am. J. Med., Consensus Development Conference: Diagnosis, Prophylaxis and Treatment of Osteoporosis. The Ame of Medicine. 1993;94(6);s:646-650.

Rodriguez-Martinez M., Garcia-Cohen EC., Role of Ca2+ and Vitamin D in the Prevention and Treatment of Osteoporosis. Pharmacol Ther. 2002;93(1);s:37-49.

Akkurt A., Osteoporik Kırıklı Hastalarda Osteoporoz Tedavisi Monitörizasyonu (NTx ve KMY Kolerasyonu). Tıpta Uzmanlık Tezi, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı. Ankara. 2006;s:39.

Fraser DR., Vitamin D. Lancet. 345(8942);s:7-104.

Hausemann H.J. ,Rizzoli R., Treatments for Postmenopausal Osteoposis. Osteoporosis İnternational. 2003;14(2);s:2-12.

Gündüz E., Hipertiroidide Osteoporoz Sıklığı, Osteoporozu olan Hipertiroidili Hastalarda Osteoporoz Tedavi Şemalarının Değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi, Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı. Eskişehir. 2004; s:20.

Van Der V., Geusens PP., Dinant GJ., Risk Factors for Osteoporosis Related to Their Outcome Fractures. Osteoporosis International. 2001;12;s:630-638.

Ataoğlu M.B., Osteoporoz Tedavisinin Etkinliğinin Değerlendirilmesinde Kemik Yıkım Ürünleri ve Kemik Mineral Yoğunluğu Ölçümünün Karşılaştırılması. Uzmanlık Tezi, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Anabilim Dalı. Ankara. 2009;s:19-22.

Bonjour J.P., Ammann P., Rizzoli R., İmportance of Preclinical Studies in the Devolepment of Drugs for Treatment of Osteoporosis. Osteoporosis İnternational. 1999;9(1);s:379-393.

Ünal M., Aksoy Yazgan A., Güler S., Osteoporozda Güncel Tedavi. ACU Sağlık Bilim Dergisi. 2016;1;s:22.

Joseph M., Lane, M.D., Edward H., Osteoporosis Diagnosis and Treatment. JBJS. 1996;78(1);s:618-632.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC Erişim tarihi: 07.03.2018

Reginster JY., Deroisy R., Jupsin I., Strontium Ranelate: A New Paradigm in the Treatment of Osteoporosis. Drugs Today. 2003;39(2);s:89-101.

Marie PJ., Strontium Ranelate: A Physiological Approach for Optimizing Bone Formation and Resorption. Bone. 2006;38(1);s:10-4.

Özkanlı U., Osteoporoz Hastalarında Stronsiyum Ranelat Tedavisinin Serum ve Sinoviyal Sıvıda Kemik Yapım ve Yıkım Belirteçleri Üzerine Etkisi. Uzmanlık Tezi, Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı. Şanlıurfa. 2011;s:47-49.

Tıraş B., Kurdoğlu M., Postmenopozal Hormon Replasman Tedavisinde Güncel Yaklaşımlar. Sürekli Tıp Eğitim Dergisi. 2004;13(9);s:332-334.

Şen E., Sarhan A., Menopoz ve Hormon Replasman Tedavisi ile ilgili Kanıta Dayalı Çalışmalar. Aile ve Toplum Dergisi. 2010;5;s:47.

Yücesoy İ., Çakıroğlu Y., Menopoz ve Hormon Replasman Tedavisi İle İlgili Kanıta Dayalı Çalışmalar. Aile ve Toplum. 2007;5;s:20.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2482152/ Erişim tarihi: 30.04.2018.

Ağardan Mutlu B., SERM Raloksifen ve Tamoksifen İçeren Yeni İlaç Şekilleri Üzerinde Çalışmalar. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmasötik Teknoloji Ana Bilim Dalı. Ankara. 2013;s:18.

Miclea RD., Varma PR., Peng A., Development and Characterization of Lipidic Cochleate Containing Recombinant Factor VIII. Biochimica et Biophysica Acta. 2007;1768;s:2890–2898.

Bryant HU., Mechanism of Action and Preclinical Profile of Raloxifene, a Selective Estrogen Receptor Modulator. Endocrine&Metabolic Disorders. 2001;2;s:129-138.

Kayaalp O., Kalsiyotropik ilaçlar, Tıbbi Farmakoloji, Hacettepe Taş. 8. Baskı. Ankara. 2002;2;s:1350-1351.

Atbinici, H., Osteoporozlu Hastalarda Tedavi Amaçlı Verilen Salmon Kalsitonin’in Serum ve Sinovial Sıvıdaki Kemik Yapım/Yıkım Markırları Üzerine Etkisi. Uzmanlık Tezi, Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı. Şanlıurfa. 2011;s:44-46.

Rosen CJ., What’s New with PTH in Osteoporosis: Where Are We And Where Are We Headed? Endocrinology and Metabolism. 2004;15(5);s:229-233.

Oral, R., Overektomi Uygulanmış Sıçanların Tibialarında Oluşturulan Kemik Defektlerinde Sistemik Parathormon Tedavisinin ve Lokal Kemik Greftlerinin Kemik Yapım Üzerine Etkilerinin Karşılaştırılması. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul. 2008; s:43-46.

Tanakol R., Fizyopatolojik Etmenler, Osteoporozda Kemik Kalitesi, Gökçe Kutsal Y(ed), 1. Baskı, Günes Kitabevi. Ankara. 2005;s:3-70.

Arasıl T., Apoptozis ve Osteoporoz, Osteoporozda Kemik Kalitesi ,Gökçe Kutsal Y(Ed.) Günes Kitabevi. Ankara. 2004;s:153-165.

Akarırmak Ü., Osteoporoz Tedavisinde Parathormon. Türk Osteoporoz Dergisi. 2002;8;s:42-48.

İlhan M. Ekinci İ. Karaman Ö. Taşan E., Paratiroid Karsinomlu Olgu Sunumu: Dirençli Hiperkalseminin Denosumab ile Hızlı Kontrolü. Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Dergisi. 2017;27(1);s:59.

Kutlu M., Kemik doku ve fizyolojisi, Tüm yönleriyle osteoporoz. Yılmaz C (ed), 1.baskı, Bilimsel Tıp Yayınevi. Ankara. 1997;s:5-29.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.